#22 "Żółwie aż do końca" - John Green

         Nazwisko Johna Greena zna lub słyszała chyba większa część książkowego świata. Ja, wstyd się przyznać do tej pory miałam okazję oglądać jedynie filmowe adaptacje na podstawie „Gwiazd naszych wina” i „Papierowych miast”. Kiedy jednak przeczytałam niezwykle intrygujący blurb zapowiadający najnowszą powieść autora pomyślałam, że pora na moją pierwszą przygodę z jego warsztatem pisarskim.

          

Tytuł – „Żółwie aż do końca"

(oryg.Turtles all the way down)

Autor – John Green

Tłumaczenie – Iwona Michałowska-Gabrych

Wydawnictwo – Bukowy Las

Liczba stron – 312

Wydanie pierwsze – 2017

ISBN – 978-83-8074-127-0 

John Green wykreował naprawdę ciekawą główną bohaterkę, taką jakiej chyba jeszcze nie spotkałam w żadnej książce. Aza Holmes może i mogłaby być   zwykłą, typową nastolatką ze zwykłymi typowymi dla dziewczyn w jej wieku problemami, ale czy to byłoby dla czytelnika ciekawe? Otóż nie. Co zatem zaproponował nam Green? Dał czytelnikom postać która cierpi na połączenie  arachibutyrofobii i bakteriofobii oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Strach przed bakteriami i zarazkami sprawiają, że codzienne życie Azy nie jest ani proste ani znośne.

„Od dzieciństwa mam zwyczaj wbijania paznokcia prawego kciuka w opuszek środkowego palca, co zaowocowało osobliwym zgrubieniem. Po wielu latach takich praktyk skóra w tym miejscu łatwo pęka, więc przyklejam plaster, żeby zapobiec infekcjom. Czasem jednak dopada mnie lęk, że infekcja już się rozwija, więc muszę ją usunąć – a jedyny sposób to otwarcie rany i przyciskanie jej, by upuścić trochę krwi. Kiedy już zaczynam myśleć o upuszczeniu krwi, po prostu nie mogę tego nie zrobić.”

Pewnego dnia Daisy, najbliższa przyjaciółka Azy, a prywatnie ogromna fanka

Gwiezdnych wojen wpada na dość szalony i nietypowy pomysł szybkiego wzbogacenia się. Jaki? No cóż - kiedy słyszy, że za informacje mogące pomóc ustalić miejsce pobytu oskarżonego o oszustwa i łapówkarstwo miejscowego milionera wyznaczyli nagrodę 100 tysięcy dolarów jej wyobraźnia zaczyna  pracować, co wcale nie zachwyca Azy, która jako dziecko kolegowała się z synem zaginionego – Davisem Pickettem.

„Najlepsze w nauce jest właśnie to, że w miarę uczenia się tak naprawdę nie otrzymuje się odpowiedzi, tylko coraz lepsze pytania.”

Teraz relacja obojga ma szansę rozwinąć się na nowo, ale czy pozostawiony sam sobie chłopak, mający pod opieką młodszego brata i uważająca się za wariatkę dziewczyna są w stanie dać sobie szansę na jakieś uczucie?

Powiem tak – książka nie jest ani zła ani dobra. Jest w porządku. 

Podobało mi się jak Green sportretował zmagania Azy z jej obsesjami oraz to, że Davis mimo bogactwa i posiadania wszystkiego o czym chłopcy w jego wieku mogą tylko pomarzyć był dojrzałym, inteligentnym i normalnym nastolatkiem zafascynowanym astronomią i wierszami. 

Jest coś co mnie jednak zawiodło i rozczarowało – koniec. Spodziewałam się chyba czegoś bardziej zaskakującego, nieprzewidywalnego?

Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 

Wydawnictwu Bukowy Las!