#12 "It Ends With Us" - Colleen Hoover

    Nadeszła chwila w której wreszcie mogę podzielić się z Wami przedpremierową recenzją książki jedynej w swoim rodzaju, książki którą z czystym sercem mogę uznać za najlepszą jaką wydano w tym roku w Polsce, a którą przeczytałam; za jedną z najpiękniejszych z jaką w ogóle miałam do czynienia w całym swoim życiu. Od czasu lektury "Hopeless" Colleen Hoover stała się moją ukochaną autorką bo jej książki to piękno ukryte w najczystszej postaci każdego słowa przelanego przez nią na papier, a w "It Ends With Us"? No cóż - Hoover kolejny raz wspięła się, ba śmiem powiedzieć, że nawet przekroczyła szczyt swoich pisarskich umiejętności. 

       

                        

Tytuł – „It Ends With Us”

(oryg.It Ends With Us)

Autor – Colleen Hoover

Tłumaczenie – Anna Gralak

Wydawnictwo – Otwarte

Liczba stron – 352

Wydanie pierwsze – 2017

ISBN – 978-83-7515-458-0

Swoją recenzję zacznę nietypowo bo od pytania do Was? Jak często zdarza się Wam czytać dedykacje autorów na początku książki? Ja robię to dość często, ale w przypadku tej książki dosłownie patrzyłam na te dwa krótkie zdania dobrych kilka minut i po prostu zabrakło mi słów. 

Mojemu ojcu, który bardzo się starał nie być potworem. 

I mojej matce, która dopilnowała, żeby nie było nas w pobliżu, kiedy się nim stawał. 

Przed lekturą książki czytałam, że to najbardziej osobista ze wszystkich powieści jakie napisała Colleen, ale nie byłam pewna co to oznacza, nie miałam pojęcia aż do momentu w którym zobaczyłam dedykację. I oto pierwszy raz w życiu bałam się zawartości książki. 

Główną bohaterką "It Ends With Us" jest dwudziestotrzyletnia Lily Bloom, którą poznajemy na dachu jednego z bostońskich budynków. Dziewczyna dwanaście godzin wcześniej pochowała swojego ojca i wygłosiła mowę pogrzebową. Andrew Bloom był burmistrzem Plethory w Maine, właścicielem prężnie działającej agencji handlu nieruchomościami, mężem Jenny Bloom i ojcem Lily Bloom ale był też . . .  potworem. Ludzie znali go jako szanowanego obywatela, ale nikt nie wiedział, że za czterema ścianami jego domu rozgrywał się dramat, którego przez lata ofiarą była żona a świadkiem córka. 

"Chciałam oddać mu cześć, dzieląc się z wami pięcioma wspaniałymi rzeczami, które go dotyczyły. Po pierwsze . . . - I tyle. (. . .) Stałam tam przez bite dwie minuty, nie mówiąc ani słowa więcej. Nie mogłabym powiedzieć o tym człowieku żadnej dobrej rzeczy, więc tylko w milczeniu gapiłam się na ludzi. 

Wspomnienia Lily z pogrzebu ojca przerywa jednak ktoś, kto także potrzebował zaczerpnąć powietrza na dachu. 

Kyle Kincaid jest lekarzem, który właśnie robi specjalizację z neurochirurgii a jego największym życiowym celem jest zostanie najlepszym w swojej dziedzinie. Właśnie stracił pacjenta, którym był kilkuletni chłopiec. 

Lily i Kyle zaczynają rozmawiać i grać w pewną grę zwaną "nagą prawdą". Jeśli myślicie, że ma ona coś wspólnego z pozbywaniem się ubrań to się mylicie, chodzi bardziej o pozbywanie się tego co leży na sercu i duszy. Dwoje obcych sobie ludzi wyznaje to czego normalnie nie powiedzieliby na głos. 

"Dzisiaj wieczorem patrzyłem, jak umiera mały chłopiec. Miał tylko pięć lat. Razem z młodszym bratem znaleźli pistolet w sypialni rodziców. Młodszy trzymał broń, a ona przypadkiem wypaliła."

I w tym momencie muszę wspomnieć o istotnym elemencie jaki występuję w "It Ends With Us", a mianowicie, że teraźniejsze wydarzenia w książce przeplatane są wspomnieniami Lily z przeszłości, a dokładniej z czasów kiedy miała piętnaście lat. Retrospekcje te są jednak niezwykłe, ponieważ przedstawione w formie listów pisanych przez Lily w jej pamiętnikach, listów nigdy nie wysłanych a pisanych do . . . Ellen DeGeneres, której dziewczyna jest i była wielką fanką! Tak, tej samej słynnej gwiazdy współczesnej telewizji. 

Listy zawierają te fragmenty z życia Lily, które były zarówno bolesne, straszne jak i te dobre, warte zapamiętania. Lily będąc nastolatką poznała Atlasa Corrigana, osiemnastoletniego ucznia jej szkoły, który był . . . bezdomny a jego domem stał się opuszczony, rozpadający się dom sąsiadujący z tym w którym mieszkała Lily. Dziewczyna, zaczęła mu pomagać, z czasem go pokochała ale jak to w przypadku książek Colleen historia tej dwójka nie mogła wtedy zakończyć się happy endem. 

Wracamy do teraźniejszości, a raczej przeskakujemy pół roku do przodu jakie minęło od śmierci ojca Lily. Dziewczyna podjęła właśnie odważną decyzję by wreszcie rzucić pracę w firmie marketingowej i połączyć swoją wiedzę z zarządzania oraz pasję do ogrodnictwa - otwiera własną kwiaciarnię. Lily zatrudnia w niej Allysę, która nie może narzekać na brak pieniędzy, a która okazuję się wspaniałą, zabawną i bezkompromisową osobą i szybko staję się najlepszą przyjaciółką Lily. Nie uwierzycie jednak jaki los bywa nieprzewidywalny, gdyż kiedy nasza główna bohaterka skręca kostkę po czyją pomoc dzwoni Allysa? Swojego brata, brata którym okazuję się nie kto inny jak poznany pół roku wcześniej na dachu Kyle, o którym Lily nie raz myślała przez ostatnie sześć miesięcy. 

Pewnie sobie myślicie - cudownie, wspaniale, Lily i Kyle, Kyle i Lily. Jakby to Wam napisać? I macie rację i nawet nie wiecie jak bardzo się mylicie. 

Kiedy nasi bohaterowie spotkali się na dachu kilka miesięcy wcześniej mimo, iż dało się dostrzec ich fizyczne zainteresowanie sobą nawzajem oboje wyrazili się jasno. On nie chcę dziewczyny, żony, rodziny ale kariery najlepszego neurochirurga, ona nie szuka przygody na jedną noc ale "Świętego Graala" wśród facetów. Ale czy ich ponowne spotkanie i pół roku coś zmieniło? Owszem, bo po chwilowym badaniu gruntu okazuję się, że zarówno Lily jak i Kyle chcą zaryzykować i spróbować związku. 

Ale co się stanie, kiedy los postawi na drodze Lily kogoś z przeszłości? Co się stanie jeśli przeszłość w najbardziej perfidny sposób zadrwi ze szczęścia Lily? Co jeśli powiem Wam, że człowiek, którego kochacie najbardziej na świecie staje się tym którego zaczynacie się bać?


Na tym zakończę swoją recenzję, bo chcę abyście tą najtrudniejszą cześć książki, tą która po prostu emocjonalnie mnie rozwaliła przeczytali sami i sami doświadczyli tego, że czasem żadne słowa, żadna recenzja nie są w stanie wyrazić pewnych rzeczy. 


I na koniec kilka słów ode mnie. Podziwiałam Colleen jako pisarkę, ale teraz . . .  chylę przed nią czoło jako przed kobietą, matką ale przede wszystkim córką. "It Ends With Us" powinien przeczytać każdy, ale głównie proszę o to każdą: kobietę, dziewczynę, żonę, matkę, siostrę. Bo każda z Nas może kiedyś stać się Jenny albo Lily Bloom. Każda może być Vannoy Fite albo Colleen Hoover. 

Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 

Wydawnictwu Otwartemu!