#13 "Utrata" - Rachel Van Dyken

Postanowiłam, że dziś zrecenzuję dla Was książkę autorki z którą przeprowadzony przeze mnie wywiad mieliście okazję przeczytać jakiś czas temu na blogu. Kto to taki? Rachel Van Dyken, która jak sądząc po komentarzach, jakie zostawiliście pod postem z wywiadem nie jest większości z Was znana. Czytałam kilka pozycji wspomnianej autorki, ale ta jest dla mnie wyjątkowa bo była pierwszą, która kilka lat temu wywołała u mnie łzy wzruszenia w trakcie czytania.

          

Tytuł – „Utrata”

(oryg.Ruin)

Autor – Rachel Van Dyken

Tłumaczenie – Anna Dobrzańska

Wydawnictwo – Feeria Young

Liczba stron – 304

Wydanie pierwsze – 2015

ISBN – 978-83-7229-453-1

Kiersten właśnie zaczyna naukę w college’u, który ma być dla niej swego rodzaju nowym początkiem, dzięki któremu chciałaby uporać się z traumą po tragicznej i nagłej śmierci rodziców, którzy zginęli w trakcie nurkowania będącego ich wielką pasją.

Już pierwszego dnia dziewczyna dosłownie wpada na szkolną gwiazdę futbolu amerykańskiego. Weston jest przystojny, zabawny i wyraźnie zaintrygowany Kiersten i pewnie większość z Was pomyśli, że to typowy playboy, ale mylicie się bo chłopak jest lubiany przez wszystkich i traktuję ich z szacunkiem.

Kiersten dowiaduję się od swojej współlokatorki Lisy i jej kuzyna Gabe’a, że niedawno Wes został oskarżony przez swoją byłą dziewczynę o gwałt co wytrąca ją z równowagi, ale jak się później okazało były to oskarżenia bezpodstawne, a Kiersten zaczyna powoli dostrzegać w Westonie naprawdę dobrego przyjaciela.

Chłopak za punkt honoru postawił sobie za to, aby pomóc Kiersten w odhaczeniu listy rzeczy jakie dziewczyna chciałaby zrobić, a na której są m.in.: nauka pływania, skok na bungee, zakochanie się, odstawienie antydepresantów czy też przeżycie zawodu miłosnego. 

Myślicie zapewne, iż „Utrata” jest typową historią z nurtu New Adult z młodzieńczą miłością w tle? Prawda? Może i jest, ale nie wiecie jeszcze wszystkiego. . .

„Trudno jest żyć - łatwiej jest umrzeć. Zamykasz oczy i więcej ich nie otwierasz. Co w tym trudnego? Nic - tyle tylko, że cholernie trudno zostawić tych, których się kocha.”

Co jeśli Wam powiem, że Wes gdziekolwiek się nie pojawi towarzyszy mu „świta” czyli dwóch mężczyzn uznawanych przez większość za ochroniarzy? Ale czy właśnie nimi są? A jeśli dodam, że Weston na niektórych treningach wygląda jak z krzyża zdjęty niczym po całej nocy imprezowania? Myślicie, że to wina narkotyków albo faktycznie imprez? 

„Nie poddawaj się. Czasami myślimy, że Bóg napisał koniec, a tak naprawdę to dopiero początek.( . . . ) Czas płynie tak szybko - moje ciało to czuję, moja dusza tego nienawidzi, a serce pęka każdego dnia.”

Ale żeby odkryć tajemnicę Westona, która może złamać serce nie tylko Kiersten ale także samego chłopaka i to w dosłownym tego słowa znaczeniu musicie sami sięgnąć po lekturę „Utraty”.