#28 "Cinder i Ella" - Kelly Oram

  

    Uwielbiam te momenty kiedy chwytam za książkę kompletnie nieznanego mi do tej pory autora i po przeczytaniu ostatniej strony zaczynam się zastanawiać pod jakim kamieniem mieszkałam, że nigdy wcześniej o nim nie słyszałam. Właśnie takie przemyślenia naszły mnie kiedy skończyłam lekturę książki „Cinder i Ella” autorstwa Kelly Oram. Czym ujęła mnie ta współczesna wersja Kopciuszka (ang. Cinderella)? Zapraszam na recenzję.

      

Tytuł – „Cinder i Ella"

(oryg.Cinder & Ella)

Autor – Kelly Oram

Tłumaczenie – Joanna Nykiel

Wydawnictwo – Dolnośląskie

Liczba stron – 344

Wydanie pierwsze – 2018

ISBN – 978-83-2715-734-8

     

Wyobraźcie sobie, że macie dobre życie. Nie wspaniałe, nie zachwycające – ale po prostu dobre. Macie małe, ale oddane grono przyjaciół, mieszkacie w niewielkim, skromnym domu – ale jesteście w nim szczęśliwi, macie kochającą i wspierającą mamę, która wychowuję was samotnie. Czujecie, że życie jest dobre. Ale…życie często bywa nieprzewidywalne i nigdy nie wiecie co przyniesie kolejny dzień. Ella, główna bohaterka książki też nie wiedziała. Nie miała pojęcia, że jedna chwila, jeden moment zmieni jej poukładane życie w sposób jakiego nie przewidziała.

Trzy tygodnie w śpiączce.

Kolejne trzy miesiące w szpitalu.

Siedemnaście operacji.

Siedemdziesiąt procent poparzonego ciała.

Jedna martwa mama.

Ella nie spodziewała się żadnego z powyższych, kiedy jechała z mamą na wycieczkę, aby uczcić osiemnaste urodziny. A dostała wszystko. Teraz z ciałem pokrytym bliznami i koniecznością poruszania się o lasce -  dziewczyna, musi zamieszkać z ojcem, który zostawił ją i jej mamę wiele lat temu. Ojcem, który ma już nową rodzinę. Nową rodzinę z idealną żoną i dwiema idealnymi przyszywanymi córkami, które traktują go jak biologicznego ojca. Jakbyście się poczuli? Wyobcowani? Przerażeni? Źli?

Na pewno.

Nawet ja, czytając książkę nie spodziewałam się jak podli potrafią być niektórzy dla osób, które są w jakiś sposób inne. Ella była inna bo jej ciało pokrywały blizny, inna bo aby poruszać się musiała korzystać z pomocy laski – ale czy to wszystko naprawdę definiowało ją jako człowieka? Nie, ale według innych chyba tak.

„Cześć, pokrako, przyprowadzam dzisiaj do domu trochę znajomych. Wszyscy bardzo boją się psów, więc chciałam się upewnić, że będziesz grzecznie siedzieć w swojej budzie.” 

„Wybierasz się na szkolną imprezę?...Będzie konkurs na najstraszniejsze przebranie. Twoja siostra uważa, że mogłabyś wygrać...Powiedziała, że nie będziesz potrzebowała kostiumu, wystarczyłyby szorty i koszulka. Od razu dostałabyś koronę zwycięzcy. Podobno wszyscy uciekaliby z krzykiem na twój widok.”

To tylko część tego, z czym na co dzień Ella musiała zmagać się, zarówno w nowej szkole ze strony uczniów, jak i w domu ze strony swoich przyrodnich sióstr.

Nie potrafiłam sobie nawet wyobrazić jak czuła się nasza bohaterka, bo okazało się, że cierpienie fizyczne i ból jakie musiała znosić po wypadku, to nic w porównaniu z dręczeniem psychicznym, na jakie była narażona każdego dnia.

Ella miała jednak coś co było jej odskocznią, coś co pozwalało jej choć na chwilę zapomnieć o świecie zewnętrznym – miała swój blog w którym recenzowała książki i filmy. To właśnie dzięki niemu dziewczyna poznała swojego najlepszego przyjaciela, który w sieci używał pseudonimu Cinder. Nigdy nie spotkali się w realnym świecie, ale codziennie ze sobą pisali. Łączyła ich też wspólna pasja do serii książek „Kroniki Cindera”, będącej fantastyką z lat siedemdziesiątych.

Nasza bohaterka nie znała jednak pewnego istotnego faktu z życia Cindera. Faktu, którego ujawnienie mogło w nieodwracalny sposób wpłynąć na ich relację. Relację, która dla obojga zaczynała przeistaczać się w coś silniejszego niż przyjaźń.

Jeśli chcecie poznać tajemnicę Cindera, będziecie musieli sięgnąć po książkę, bo chciałabym żeby ta recenzja była zachętą, a nie całkowitym odkrywaniem kart.

Ta historia to piękna, urocza ale przede wszystkim pouczająca i ponadczasowa opowieść. Dokładnie taka jak bajka o Kopciuszku.

Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 

Wydawnictwu Dolnośląskiemu!