#149 "Zagrywka" - Katarzyna Nowakowska

      W minioną środę swoją premierę miała druga książka K.N. Haner, którą autorka wydała pod swoim prawdziwym nazwiskiem. Przyznam, że zeszłoroczny „Skandal” Katarzyny Nowakowskiej zdecydowanie trafił w moje gusta i już nie mogę się doczekać, mającej pojawić się jeszcze w tym roku kontynuacji. Jak zatem sytuacja ma się z nową duologią, którą rozpoczyna „Zagrywka”, co do której miałam spore oczekiwania?

            Tytuł – „Zagrywka"

             (oryg.Zagrywka)

      Autor – Katarzyna Nowakowska

           Wydawnictwo – Znak

           Liczba stron – 304

         Wydanie pierwsze – 2021

         ISBN – 978-83-2407-191-3

Główną bohaterką książki jest dwudziestoczteroletnia Abigail Jefferson, która na co dzień porusza się w świece zdominowanym przez mężczyzn. Jako prezes nowojorskiego klubu koszykarskiego New York Hunters, każdego dnia otoczona jest testosteronem, który wprost bucha z każdego zawodnika jej drużyny. Dziewczyna często wykorzystuję (oczywiście w granicach rozsądku) swój seksapil i wygląd, aby dominować na spotkaniach zarządu oraz negocjacjach z klientami. Nasza bohaterka kieruję się w swoim życiu jedną żelazną zasadą - nie sypia z zawodnikami. Mimo częstego flirtowania oraz dwuznacznych komentarzy z ich strony, nasza bohaterka traktuję ich jak braci i przyjaciół - bardzo przystojnych, bardzo pociągających, ale jednak … braci. Abigail nie sądziła, że kiedykolwiek przyjdzie jej walczyć z przestrzeganiem tej jednej jedynej zasady. No coż ... Nie mogła bowiem przewidzieć, że zarząd New York Hunters sprowadzi do drużyny nowego koszykarza – teraz mężczyzny, a lata temu chłopaka, który zawiódł ją na całej linii, a któremu oddała ona swoje serce. Ale wiecie co jest preludium do tej historii? To, że Jacob Huntsman … jej w ogóle nie poznaję.

„Mężczyzna odwrócił się, a ja omal nie spadłam z krzesła.

O rany, to nikt inny jak Jacob Huntsman. Mrugnęłam szybko, myśląc że mi się przewidziało, ale gdy mężczyzna zamknął drzwi i podszedł do mojego biurka, nie miałam wątpliwości. To on w pełnej krasie. Wyglądał dokładnie tak, jak go zapamiętałam, tyle, że był osiem lat starszy i … Bóg mi świadkiem, chyba jeszcze przystojniejszy. Zmężniał, ale w brązowych oczach miał dokładnie ten sam błysk. Wyrósł na naprawdę pięknego faceta. Wysoki brunet, z szerokimi ramionami, długimi palcami, które idealnie chwytały piłkę... O Boże. Dodatkowo chyba się nie ogolił, co doskonale podkreśliło jego męską szczękę, a to dodało mu ze dwa punkty ponad jakąkolwiek skalę.”

Kasia jest jedną z niewielu polskich autorek, której książki czytam i naprawdę lubię. O ile, jako Haner dała się poznać z pisania w mrocznych i niebezpiecznych klimatach, o tyle styl Nowakowskiej kręci się już wokół lżejszych historii. Zakochałam się w tym cięższym klimatycznie piórze autorki, a i „Skandal” - jako pierwsza książka wydana pod własnym nazwiskiem skradła mnie po całości. Dlatego z tak ciężkim sercem, ale i w zgodzie z własnymi odczuciami, muszę stwierdzić, że „Zagrywka” totalnie mi nie podeszła. Ta książka miała duży potencjał, bo pomysł na fabułę był świetny, a kiedy już na drugiej stronie dostałam świetny humor w postaci dialogu (a raczej monologu) głównej bohaterki z jej kotem, pomyślałam, że Kasia znowu mnie zdobyła. Jednak im dalej w las tym...

Liczyłam na pewną siebie, ambitną i elokwentną główną bohaterkę, a dostałam pewną siebie … infantylną i dość słabo wykreowaną żeńską postać.

W wielu momentach zachowanie Abigail było niedojrzałe, a i jej decyzję nieprzemyślane, a chwilami naiwne. Miałam ochotę dosłownie nią potrząsnąć. Zmienność charakteru dotyczyła nie tylko jej, ale i Jacoba, który raczej nie zapadnie mi w pamięci, jako ulubiony główny męski bohater.

Chcę cię, ale zostaw mnie. Pożądam cię, ale wynoś się. Tymi dwoma krótkimi zdaniami mogłabym streścić sporą część tej książki.

Mam też ogromny problem z tym, że sama akcja pędzi tu z prędkością światła, a wątki w fabule są opisane szybko i pobieżnie. Winę za to, może ponosić fakt, że „Zagrywka” to jedynie … trzysta stron, co jak na tego typu historię zwyczajnie wydaję się za mało. Jako czytelnik pozostałam z całą masą pytań odnośnie niektórych wątków, na które nie dostałam odpowiedzi i choć szykuję się kontynuacja książki, to nie sądzę, abym tam akurat je znalazła. Po kilku pierwszych stronach lektury zaczęłam się za to zastanawiać - jakim cudem główna bohaterka w tak młodym wieku, piastuję intratne stanowisko prezesa w drużynie NBA? Myślę, że gdyby Abigail była trzydziestokilkulatką byłoby to bardziej wiarygodne – przynajmniej dla mnie.

                                  Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 
                                                                       Wydawnictwu Znak!

#148 Porachunki. Grzechy mafii" - Magdalena Winnicka

       Zaledwie kilka dni temu swoją premierę miała książką, będąca kontynuacją debiutu Magdaleny Winnickiej „Kostandin. Grzechy mafii”. Byłam arcyciekawa jak autorka poradzi sobie z drugą częścią historii i czy „Porachunki. Grzechy mafii” będą w stanie mnie czymś zaskoczyć?

   Tytuł – „Porachunki. Grzechy mafii"

    (oryg.Porachunki. Grzechy mafii)

       Autor – Magdalena Winnicka

        Wydawnictwo – Akurat/Muza

           Liczba stron – 384

         Wydanie pierwsze – 2021

         ISBN – 978-83-2871-576-9

Jak wiele osób przeżyłoby postrzał w głowę? Garstka. Cudem można zatem uznać to, że Felicji się to udało, choć wskutek wypadku zapadła w śpiączkę, a w miarę upływu czasu wszyscy z wyjątkiem jej męża – Alexandra, zaczęli tracić nadzieję na poprawę. Gdy po trzech tygodniach kobieta odzyskuję przytomność okazuję się, że cierpi na amnezję i nie pamięta kilku ostatnich lat swojego życia. Za radą rodziców i lekarzy, Alexander zataja przed żoną swoją tożsamość i przedstawia się jako jej lekarz, aby nie wywoływać dodatkowego szoku mogącego pogorszyć jej kiepski i tak stan. Mimo specjalistycznej pomocy ze strony bliskich nasza bohaterka czuję jedynie bezradność nie mogąc sobie niczego przypomnieć, jednocześnie walcząc o fizyczny powrót do zdrowia. Felicja wpada w jeszcze większą wewnętrzną dezorientację i mentlik, gdy dla zabicia czasu Alexander zaczyna czytać jej książkę „Kostandin. Grzechy mafii”, która swoją zawartością szturmem zdobyła wszystkie media. Przez jej fabułę, nasza bohaterka odczuwa wrażenie ciągłego deja vu. Na dodatek zaczynają ją dręczyć koszmary i sny, przez które Felicja zamiast wracać do zdrowia, zaczyna się bać o swój stan psychiczny. Alexander musi walczyć nie tylko o to, aby jego żona odzyskała pamięć i uczucia, które do niego żywiła, ale także stawić czoło wrogowi, który tylko zbroi się by móc zaatakować.

"- Alexander, masz teraz niebywałą szansę odkupić swoje grzechy – zaczęła Matylda. – Odejdź, daj jej nowe, bezpieczne życie. Zapomnij o niej, błagam, zostaw moje dziecko. Straciłam już ojca przez porachunki gangsterów, nie mogę stracić i jej.

- Upadłaś na głowę? – zapytałem spokojnie, patrząc na nią z pogardą. – Powiem to tylko raz, więc zapamiętaj. Jestem jej mężem i nigdy jej nie zostawię. Ona sobie przypomni! – zapewniłem bez cienia wątpliwości, że może być inaczej.

Życie szybko pokazało mi, że ma jednak inny plan, ale nie poddawałem się. To tylko potrwa trochę dłużej, ale odzyska wszystkie wspomnienia – myślałem pod koniec każdego dnia, gdy wciąż pytała, kim jestem. A  ja milczałem, bojąc się, że prawda uśpi ją na wieki. I tak zostałem doktorem Alexandrem…" 

 

A teraz zapewne zadajecie sobie pytanie za 100 punktów? Jakim cudem jest to kontynuacja, skoro mamy tu całkiem innych bohaterów? Otóż Magdalena Winnicka stworzyła coś, czego nie znalazłam chyba w żadnej innej książce, jaką do tej pory czytałam.

Jak się okazało Kostandin i Alicja były zmyślonymi imionami, aby tożsamości ich pierwowzorów oraz prawdziwych postaci, czyli Alexandra i Felicji były bezpieczne przed wrogami i światem przestępczym. Tak naprawdę czytelnik nie jest w stanie stwierdzić co jest prawdą, a co fikcją autorki, która w książce przedstawiona jest jako Lena W, a która spisała losy swojej przyjaciółki - Alicji (Felicji). Pomysł na takie przedstawienie historii jest mocno oryginalny, ale jednocześnie stawia przed czytelnikami wyzwanie jakim jest mocne skupienie się przy lekturze. W wielu momentach musiałam kilkukrotnie czytać ten sam akapit, aby być pewną, że dobrze rozumiem dany fragment.

Jeśli mam być szczera do bólu, to moje odczucia, jeśli chodzi o tę historię są dość ambiwalentne. Główni bohaterowie przez sporą część fabuły bardzo mnie irytowali, zarówno swoimi charakterami jak i podejmowanymi decyzjami. Ciągły brak zdecydowania ze strony Felicji powodował, że działała mi ona na przysłowiowe „uzębienie”. Sama tak naprawdę nie wiedziała czego chcę, zarówno od życia jak i samego Alexandra. On zresztą także nie pozostawał w tym względzie bierny.

Akcja w książce jest dość monotonna i myślałam, że już mnie nie porwie, aż … dotarłam do ostatnich 100 stron, które dały mi to, czego oczekuję od książek z wątkami mafijnymi. Autorka tak poprowadziła końcową fabułę, że czułam, jakbym osobiście była tam na miejscu razem z bohaterami. Wartkość akcji sprawiła, że czytałam z zapartym tchem kolejne strony, bojąc się jednocześnie o ich życie i zdrowie.

Końcówka książki aż prosi się o kontynuację i z tego co wiem, Magdalena Winnicka zaserwuję nam trzecią odsłonę. 

                                   Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 
                                                                   Wydawnictwu Akurat/Muza!

#147 "Złamana lojalność" - Cora Reilly

       Jeśli miałabym wskazać moją ulubioną zagraniczną autorkę mafijnych romansów to bez wątpienia obok J.J. McAvoy, byłaby nią Cora Reilly. Chyba nie przesadzę, jeśli powiem, że jej seria Złączeni podbiła serca wszystkich polskich czytelniczek, w tym również moje. Po tym jak poznaliśmy mafię z Chicago i Nowego Jorku przyszła pora na tą z Las Vegas. „Złamana lojalność” to książka, która rozpoczyna nową serię autorki tj. Camorra Chronicles, której motywem przewodnim będzie miasto grzechu ze swoim Capo i jego kompanami.

 

       Tytuł – „Złamana lojalność"

        (oryg. Twisted Loyalties)

           Autor – Cora Reilly

      Tłumaczenie - Anna Kuksinowicz

         Wydawnictwo – NieZwykłe

           Liczba stron – 360

         Wydanie pierwsze – 2019

        ISBN – 978-83-8178-440-5

Tradycja w mafii to świętość. Przez całe dzieciństwo Fabiano Scuderi był przekonany, że zgodnie z nią zostanie consigliere i przejmie tytuł po ojcu, jako jego pierworodny syn. Życie jednak jest brutalne, a w świecie mafii brutalność mnożona jest po stokroć. Kiedy ojciec wydaje na czternastoletniego Fabiano wyrok śmierci, tylko cud może go uratować. Człowiek, któremu to zlecił nie zabił jednak chłopca, a zrobił coś … dużo gorszego – wywiózł go na terytorium wroga – rosyjskiej Braci, co równało się z nie tylko pewną, ale i okrutną śmiercią. Jednak los postawił przed pobitym i stojącym na granicy przytomności nastolatkiem, kogoś, kto wkrótce miał stać się jego drugą rodziną.

"– Dlaczego mi pomogłeś?

Na jego twarzy znowu pojawił się ten krzywy uśmiech.

– Bo lubię się bić… I zabijać. Bo nienawidzę cholernej Braci. Bo moja rodzina też chce, żebym zginął. Ale przede wszystkim zrobiłem to, bo potrzebuję lojalnych żołnierzy, którzy pomogą mi odzyskać to, co moje – wyjaśnił.

– Kim jesteś?

– Remo Falcone. Wkrótce zostanę capo Camorry. – Otworzył drzwi samochodu i niemal zajął swoje miejsce, kiedy dodał: – Możesz mi pomóc albo czekać, aż Brać cię dopadnie.

Wsiadłem do auta. Jednak nie z powodu zagrożenia ze strony Rosjan. Zdecydowałem się na to, ponieważ dzięki Remo znalazłem nowy cel, nowe przeznaczenie.

Nową rodzinę."

W ciągu kilku lat z niewinnego, oddanego ojcu i znoszącego jego brutalne metody wychowawcze chłopca, Fabiano staję się bezwzględnym i oddanym żołnierzem Camorry, na czele, której stanął ten, który uratował mu życie – Remo Falcone. Wraz z braćmi - Nino, Savio i Adamo wywalczyli oni należne im miejsce w mafijnej hierarchii, a Remo stał się Capo. Fabiano jako egzekutor, jest postrachem tych, którzy nie spłacają długów zaciągniętych u jego szefa. Nasz bohater stał się cieniem dawnego siebie, a porzucony przez rodzinę, odnalazł nową – taką, z którą mimo iż nie łącza go więzy krwi, to łączy coś silniejszego: honor, oddanie i jedność.

Nasz bohater nie przypuszczał jednak, że na jego drodze stanie ktoś, kto sprawi, że wieloletnia lojalność wobec braci Falcone zostanie poddana najcięższej próbie. Podwiezienie przemokniętej nieznajomej było nietypowym jak dla niego zachowaniem, ale ona okazała się jeszcze bardziej nietypowa niż sama sytuacja. Leona bowiem nie miała pojęcia kim jest Fabiano – w końcu elegancko ubrany i jeżdżący drogim autem mężczyzna, to nie elementy które krzyczą „jestem egzekutorem mafii”. Kiedy Fabiano wspomniał, jak się okazało szukającej pracy dziewczynie, że w barze Roger's Arena poszukują kelnerek, nie sądził, że przychodząc tam na drugi dzień spotka ją ... za ladą. A może jednak … sądził?

Młoda dziewczyna będąca córką narkomanki i hazardzisty zaczyna wzbudzać w nim coś, czego nigdy nie chciał. Bo uczucia sprawiają, że człowiek robi się słaby i traci czujność, a w mafijnym świecie słowo na M zwyczajnie nie istnieje. Fabiano już dawno wyłączył swoje serce, a może tylko tak mu się wydawało?

„Złamana lojalność” stanowi świetny wstęp do całej serii Camorra Chronicles, a wiem to bo … jej lekturę w języku angielskim mam już dawno za sobą. Apel do tych, którzy już przeczytali tą książkę lub dopiero zamierzają – wdepnęliście w coś, z czego absolutnie nie będziecie chcieli się wydostać.

Historia Fabiano i Leony różni się od serii Złączeni chociażby tym, że nie mamy tu utartego schematu zaaranżowanego małżeństwa. Mało tego, główna żeńska postać nie jest członkiem rodziny mafijnej, a związki z tzw. outsiderkami, które o mafii nie wiedzą zupełnie nic, to nowość w książkach Cory. Jest to chyba pierwsza historia autorki, która wywołała we mnie szczere łzy, bo … poświęcenie życia za osobę, którą się kocha i pójście na pewną śmierć zwyczajnie nie mogło wywołać we mnie niczego innego, niż wzruszenia. Poza tym, moim zdaniem mafia z miasta grzechu jest „brudniejsza” i „brutalniejsza” niż te z Nowego Jorku czy Chicago.

Kolejne książki w tej serii będą historiami o poszczególnych braciach Falcone, w tym moich ulubieńcach czyli Remo i Nino, których już teraz zaklepuję jako swoich mężów. Dla nich mogę być nawet … poligamistką - chociaż z drugiej strony oni nie lubią się dzielić... Hmm...

„Złamana lojalność” to historia, którą czyta się bardzo szybko, bo wciąga niczym ruchome piaski. Ta książka, która pokazuję, że czasami to nie więzy krwi świadczą o tym, kto jest naszą rodziną, a więzy lojalności, oddania i pomocy w najgorszym momencie życia, której doświadczamy od obcych ludzi.

                                 Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 
                                                                Wydawnictwu NieZwykłemu!

#146 "Truly" - Ava Reed

    Mam słabość do literatury New Adult i nie wstydzę się do tego przyznać. Ostatnimi czasy prym w tej kategorii, zwłaszcza jeśli chodzi o wydawanie książek niemieckich autorek, wiedzie wydawnictwo Jaguar. Sama miałam okazję przeczytać i zrecenzować sporo perełek należących do tego gatunku, które u siebie wydali. Dzisiejsza premiera - „Truly” Avy Reed posiada na pewno dwie z powyższych cech: zalicza się do N/A i wyszła spod pióra Niemki. Czy jednak trafiła do grona moich książkowych zachwytów? Sprawdźcie sami, jak ją oceniam poniżej.

             Tytuł – „Truly"
              (oryg.Truly)
            Autor – Ava Reed
     Tłumaczenie - Ewa Spirydowicz
          Wydawnictwo – Jaguar
            Liczba stron – 353
         Wydanie pierwsze – 2021
         ISBN – 978-83-7686-941-4

Andie Evans to młoda, ambitna dziewczyna, która właśnie przyjechała z rodzinnego rancza w Montanie do wielkiego Seattle, aby studiować na Uniwersytecie Harbor Hill, gdzie uczy się już jej przyjaciółka - June. Przez śmierć mamy i spowodowaną tym depresję taty, plany naszej bohaterki musiały ulec pewnym zmianom, dlatego też zmuszona była ona zacząć studia z małym opóźnieniem, a nie tak jak planowała razem ze swoją kumpelą. Poza tym, Andie nie mogła liczyć na stypendium ani miejsce w akademiku z uwagi na opuszczenie się w nauce i gorsze stopnie. Dziewczyna nie zamierzała się jednak poddawać i mimo wątpliwości, chciała wspólnie z June spełnić ich największe marzenie – otworzenie własnej firmy organizującej przyjęcia i imprezy, ale do tego potrzebowały najpierw przebrnąć przez studia.

Znalezienie pracy i miejsca do zamieszkania do teraz najważniejsze priorytety naszej bohaterki. Okazja do tego pierwszego przychodzi praktycznie od razu, kiedy Andie zaciągniętej przez przyjaciółkę do klubu, udaję się zdobyć tam posadę barmanki. Wszyscy w nowej pracy wydają się bardzo przyjaźnie nastawieni - wszyscy z wyjątkiem Coopera, jednego z barmanów, który został wyznaczony do szkolenia Andie. Chłopak od początku traktuję ją dość oschle i bez entuzjazmu podchodzi do wyznaczonego mu zadania, a kiedy okazuję się, że Cooper poprosił szefa, aby ten przydzielił dziewczynie innego „nauczyciela”, ona sama nie wie, co o tym wszystkim myśleć. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, kiedy Mason – szef Andie nakrywa ją na nocowaniu w klubie. Przez skomplikowane, wcale nie mam na myśli tego, że wyrzucił ją za to z klubu ... wręcz przeciwnie. Zaproponował jej wynajęcie wolnego pokoju w jego mieszkaniu. To co okazało się komplikacją, był fakt, że jeden z innych pokojów w dużym apartamencie Masona wynajmował nie kto inny jak … sam Cooper. Andie i on zostali więc współlokatorami, których ewidentnie coś do siebie zaczęło przyciągać. Jednak czasem przeszłość nie pozwala nam ruszyć do przodu i blokuję szansę na szczęście, które tylko czeka żeby chwycić je w dłonie.

Wiązałam z „Truly” naprawdę duże nadzieje, zwłaszcza, że jeszcze nie zawiodłam się na żadnej z książek New Adult pod szyldem wydawnictwa Jaguar. Starałam się jednak nie okazywać stu procentowego zachwytu przed czasem, zwłaszcza, że miało być to moje pierwsze spotkanie z twórczością Avy Reed. Z odrobiną goryczy muszę jednak przyznać, że książka nieco mnie rozczarowała. Niestety fabule brakowało rozbudowania i chyba pomysłu na coś nowego i świeżego. Odniosłam także wrażenie, że sylwetki głównych bohaterów zostały zbyt słabo nakreślone pod względem psychologicznym. Myślę, że większość problemów w relacji Andie i Coopera rozwiązałaby po prostu szczera rozmowa, ale oni woleli niedomówienia i niedopowiedzenia. Poza tym, pewne zachowania Andie wydawały mi się irracjonalne, a podejmowane przez to decyzje niezrozumiane. Brakowało mi także większej chemii między głównymi bohaterami, którą czytelnik powinien odczuwać całym sobą – czyż nie tego oczekujemy od takich historii?

Tym, co w moim mniemaniu stanowi atut w fabule to... postaci drugoplanowe w osobach Masona i June, których wzajemne docinki i aluzję stanowią świetny wstęp do ich historii, która będzie stanowić treść drugiej książki w tej serii, czyli „Madly”. Uwielbiam wątki „enemies to lovers”, a ich relacja zdecydowanie się na nim opiera, więc zapewne będzie stanowić świetną rozrywkę dla czytelnika. „Truly” zachwyca mnie (jak zresztą większość książek Jaguara) swoją okładką. Prostota i klasyka w postaci bieli, na tle której wybijają się kolorowe litery tytułu powodują, że, pod względem graficznym, zdecydowanie zawiesiłabym oko na tej książce, gdybym zobaczyła ją półce w księgarni.

Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 

Wydawnictwu Jaguar!

#145 "Solo" - Anna Dan

        Nowy rok postanowiłam rozpocząć recenzją historii, która stanowi autorski debiut Polki - Anny Dan. Opinia jest przedpremierowa, a książka trafi oficjalnie do naszych rodzimych księgarni już 13 stycznia. „Solo” miałam okazję przeczytać kilka miesięcy temu, a także przyjemność napisać do niej rekomendację, którą znajdziecie na jednej z pierwszych stron książki.

             Tytuł – „Solo"

              (oryg.Solo)

            Autor – Anna Dan

          Wydawnictwo – Jaguar

           Liczba stron – 336

         Wydanie pierwsze – 2020

         ISBN – 978-83-7686-939-1

Główna bohaterka „Solo” to programistka, która wraz z dwojgiem przyjaciół prowadzi mały biznes, świadcząc usługi informatyczne różnym firmom. Datka (ksywka od angielskiego data czyli dane) to stroniąca od tłumów i obcych ludzi domatorka, która jest dość zamkniętą w sobie młodą dziewczyną. Uwielbia swoją pracę, w której może oddawać się analizowaniu. Swój wolny czas poświęca na uczestnictwo w zajęciach sztuk walki, na które zaczęła uczęszczać cztery lata temu, kiedy pewien incydent zmienił jej życie już na zawsze.

Kiedy Datka dostaję wiadomość z informacją, że została przyjęta do międzynarodowego programu Interpersonal Closeness zarządzanego przez Uniwersytet Warszawski, którego celem jest pewien eksperyment psychologiczny, już wie kogo ma zabić. Freax i Gnom - jej dwaj przyjaciele zgodnie uznali, że nasza bohaterka potrzebuje więcej kontaktu z prawdziwym światem zewnętrznym, a nie tylko z informatycznymi danymi. Dziewczyna, mimo początkowemu zapieraniu się przed udziałem w eksperymencie, decyduję się na niego pójść i zaznaczyć byle jakie odpowiedzi, co jednocześnie uszczęśliwi jej przyjaciół, a jej samej pozwoli wrócić do zwykłego życia przed monitorem.

Założeniem programu było sprawdzenie, jak otwarcie się przed druga osobą wpływa na relacje międzyludzkie. Nasza sceptyczna bohaterka nie wiedziała jednak, że to co z niego wyniknie, zmieni jej życie już na zawsze.

Uczestnicy eksperymentu zostali dobrani w pary pod kątem cech osobowości wyselekcjonowanych na podstawie kwestionariuszy wypełnianych przy zgłoszeniu (które w przypadku naszej bohaterki wypełnili jej przyjaciele), a karma chciała, że Datka trafiła do pary z Adamem - chłopakiem na którego z impetem wpadła wchodząc do budynku. Wspólne wypełnianie pytań otwartych, nie było tak straszne, jak nasza bohaterka przewidywała, a Adam nie okazał się tak zły, jak sądziła. Z eksperymentu wyniosła za to, zaproszenie od chłopaka, któremu przyznała się do swojej słabości odnośnie sztuk walki, na sportowy sparing jego przyjaciela. Tak właśnie Datka poznaje Solo – znajomego Adama, który od pierwszego spotkania mocno ją intryguję. Chłopak nosi w sobie pokłady gniewu, którego ujścia szuka biorąc udział w walkach ... niekoniecznie tych legalnych.

„Adam był w transie. Opowiadał z zapałem, pogryzając placki ziemniaczane.

– Trzy rzeczy złożyły się na to, kim teraz jest. Wycofana matka i wychowanie przez ojca, agresywnego skurwiela, który nie dbał o rodzinę. Strata siostry, po śmierci której został zupełnie bez opieki i kontroli. Oraz częściowa analgezja. Solo nie czuje niektórych rodzajów bólu – wyjaśnił mi. – I ja to odkryłem. Wszyscy chłopcy się trochę leją, ale Solo zawsze przodował i z tego powodu wyleciał z naszej szkoły. Wszyscy, włącznie z psychologiem i pedagogiem szkolnym, składali to na karb trudnego dzieciństwa. Ale dopiero ja wyhaczyłem, choć dużo, dużo później, dlaczego potrafił się bić do upadłego. I to mnie popchnęło na medycynę. Widzisz, jestem teraz obecny na wszystkich jego walkach, bo on sam dla siebie stanowi niebezpieczeństwo. Tylko ja potrafię stwierdzić, czy jego stan jest poważny czy nie, bo on ma bardzo wysoki próg bólu. Jak ktoś się zwija z bólu, łatwo stwierdzić, co mu jest, ale z Solo jest inaczej. I tak się wkręciłem w obie rzeczy: w medycynę i sparingi.”

Czasem jednak okazuję się, że osoby o tak różnych charakterach i osobowościach jak Solo i Datka, łączy więcej niż sami bohaterowie mogliby przypuszczać.

Niezwykle cenię sobie debiuty, które potrafią mnie czymkolwiek zaskoczyć i zainteresować. Annie Dan udało się to już od samego początku kiedy … nie podała imienia głównej bohaterki, a tylko jej pseudonim, pod którym jest ona znana czytelnikowi przez praktycznie całą książkę. To ciekawy zabieg i raczej niespotykany w książkach.

„Solo” nie jest historią w której znajdziemy ckliwe wyznania miłosne czy mocne sceny erotyczne. To historia, której akcja nie pędzi, a płynie swoim rytmem. Autorka świetnie poprowadziła wątek tajemniczego incydentu, którego ofiarą padła główna bohaterka kilka lat wcześniej – incydentu, który czytelnikowi jest stopniowo dawkowany we wspomnieniach Datki.

Wisienkę na torcie "Solo" stanowi jednak to, jak autorka skumulowała przeszłość obojga bohaterów we wspomnianym wcześniej incydencie.

Za możliwość recenzji i egzemplarz książki serdecznie dziękuję 

Wydawnictwu Jaguar!